Ostatnie dni były dla całej naszej prowincji bardzo znaczące. Wiele z nas zaangażowało się - jeśli nie osobiście, to modlitewnie czy przez transmisję on-line - w wydarzenia, które miały miejsce w Częstochowie, a które złączyły nas duchowo. 29 maja 2021 roku zgromadziliśmy się u stóp Pani Jasnogórskiej, aby zainaugurować Rok Jubileuszowy 100-lecia obecności Franciszkanek Misjonarek Maryi w Polsce.
O 14.00 zebraliśmy się w Kaplicy Różańcowej. Siostra Marzena Dzikowska - Przełożona Prowincjalna przywitała wszystkich przybyłych na uroczystość: kapłanów, siostry, nasze rodziny, przyjaciół, tych, którzy łączyli się z nami przez telewizję Trwam i YouTube Jasna Góra. Wśród zaproszonych gości byli: ks. Maciej Będziński – dyrektor Papieskich Dzieł Misyjnych, ks. Krzysztof Napora SAC, ks. Kazimierz Szymczycha SVD -Sekretarz Komisji Episkopatu Polski ds. Misji. Mogliśmy cieszyć się również obecnością wśród nas ks. Kajetana Jakubowskiego – kapelana z Lublina, księdza wikarego ze Szczercowa – ks. Mateusza Wójtowicza, księdza Jerzego Siedleckiego – brata naszej siostry.
Spotkanie rozpoczęła Siostra Marzena, Przełożona Prowincjalna:
„Powitać nas wszystkich w dniu dzisiejszym, tutaj na Jasnej Górze, jest dla mnie przywilejem i zaszczytem. Zebraliśmy się, aby rozpocząć świętowanie Jubileuszu 100-lecia obecności FMM na ziemiach polskich! Przedstawicielki i Przedstawiciele różnych regionów Polski świadczą o tym, że rozpoczęło się co prawda w Łabuniach, ale … na Łabuniach się nie skończyło! Charyzmat Zgromadzenia, dar powierzony przez Boga naszej Założycielce, Matce Marii od Męki Pańskiej, od momentu osiedlenia się poczuł podatny grunt do rozwoju. Szybko dostał kartę pobytu i obywatelstwo! Zaowocował – wielością wspólnot (dzisiaj mamy ich 16) i zaangażowań, liczbą sióstr, powołań, dzisiaj sióstr Polek mamy w Polsce 165, w innych krajach Prowincji 28, a pracujących na misjach, na różnych kontynentach 63 czyli razem: 256 sióstr Polek! Matka Założycielka była przekonana, że Zgromadzenie nie jest jej dziełem. Jest to dzieło Boże, dlatego przetrwa…
My, dzisiejsze FMM, niesiemy w sobie życie, historię, przeżywanie charyzmatu naszych sióstr sprzed 100 lat… One działają nadal w nas, jesteśmy ich ostatnim słowem, gestem, przedłużeniem …
Ogłaszam Rok Jubileuszowy 2021/2022 za otwarty!”
Po tych uroczystych słowach, wspólnie zaśpiewaliśmy hymn jubileuszowy „Bóg, który jest miłością”, a s. Irena Karczewska na prośbę Siostry Prowincjalnej dokonała aktu zapalenia świecy jubileuszowej.
Następnie ks. Krzysztof Napora SAC wygłosił konferencję pt. ”Jubileusze i świętowanie w Biblii”. Mogliśmy wspólnie zagłębić się w myśl biblijną dotyczącą czasów świętych. By zrozumieć instytucję jubileuszu ks. Krzysztof sięgnął do początku - Księgi Rodzaju, przeprowadził nas także przez prawa jubileuszów w Księdze Kapłańskiej. Zwrócił uwagę, że przestrzeganie praw Jubileuszu to wyraz wiary w Boże panowanie nad czasem, nad naturą i nad człowiekiem. W takiej perspektywie posłuszeństwo Prawu jest wyrazem miłości wobec Boga. Zachowanie praw roku szabatowego i jubileuszowego staje się wyrazem wiary w Bożą Opatrzność, czasem doświadczania owocności Bożego błogosławieństwa, które zapewnia życie. Jubileusz jest momentem, w którym Izrael w sposób niezwykły doświadcza Bożego dzisiaj i w którym doświadcza, że Boże działanie to nie tylko kwestia wydarzeń z przeszłości. Jubileusz staje się uobecnieniem, aktualizacją Wyjścia Izraela z Egiptu – domu niewoli. W ten sposób każde pokolenie miało szansę doświadczyć tej niezwykłości Bożej interwencji. Ważne w duchowym wymiarze Jubileuszu jest doświadczenie przebaczenia, a jego główną ideą był powrót do pierwotnej harmonii.
Ks. Krzysztof wystąpienie zakończył życzeniami:
„Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że ten dzień dzisiejszy jest..., a może po prostu bardzo bym chciał, aby ten dzisiejszy dzień, ta chwila czuwania u stóp Czarnej Madonny był dla Waszego Zgromadzenia jak dźwięk szofaru, który ogłasza radosny Jubileusz – dzień łaski od Pana. I wiem, że zaplanowano na ten czas tyle pięknych rzeczy – patrząc wstecz jest za co Bogu dziękować: wielkie rzeczy uczynił Wam i przez Was Wszechmocny. Ale kiedy wsłuchujemy się w to biblijne przesłanie o czasie Jubileuszu wiem na pewno, że Bóg prowadzi jeszcze głębiej. Niech ten czas będzie czasem nawrócenia i przemiany – powrotu do harmonii świata który wyłonił się spod Bożych palców.
Niech to będzie czas prawdziwego wyzwolenia, z tego, co tylko nasze, co słabe i niedoskonałe – Niech to będzie czas odkrywania, że Bóg jest większy, że jest wierny, że nie zawodzi. Choć ten czas jest pełnym wdzięczności spojrzeniem w przeszłość – niech Wasz wzrok kieruje ku przyszłości – tam gdzie Bóg będzie wszystkim we wszystkich...”
Po wspólnym odśpiewaniu Koronki do Miłosierdzia Bożego w podróż w czasie zabrała nas s. Irena Murawska. Korzystając z prezentacji multimedialnej i odnosząc się do spisanych wspomnień i listów sióstr oraz rodziny Szeptyckich, przedstawiła historię początków FMM w Polsce. Wróciliśmy do początków lat dwudziestych ubiegłego stulecia, kiedy to wspomniana rodzina Szeptyckich podjęła decyzję o przekazaniu posiadłości w Łabuniach na rzecz Zgromadzenia FMM w podziękowaniu za opiekę nad ich chorą córką Zofią. Dzięki barwnemu opowiadaniu s. Ireny mogliśmy uczestniczyć w wydarzeniach pierwszych lat istnienia wspólnoty łabuńskiej i jej misji aż do współczesnych czasów. Przeszliśmy razem przez karty historii-często pięknej, jak ludzie których przez te 100 lat spotykałyśmy, ale też trudnej, jak czasy wojny i komunizmu. Kończąc, s. Irena zachęciła nas do odwiedzania Łabuń, a także zwiedzania izby pamięci bł. Stanisława Starowieyskiego. Dostępne są również publikacje na temat historii Łabuń.
Na zakończenie tej części spotkania został odczytany list państwa Katarzyny i Macieja Szeptyckich, którzy skierowali do nas z okazji jubileuszu serdeczne, a zarazem wzruszające słowa.
Po krótkiej przerwie, przeszłyśmy do Kaplicy Cudownego Obrazu, aby uczestniczyć w uroczystej Mszy Św. pod przewodnictwem JE ks. Abp. Wacława Depo, metropolity częstochowskiego.
Na początku s. Marzena Dzikowska skierowała do uczestniczących w uroczystej Mszy Świętej słowa powitania i przedstawiła krótki rys historyczny naszej obecności na ziemiach polskich.
W homilii abp Wacław Depo odnosząc się do naszego charyzmatu stwierdził, że „dla rozpoznania Chrystusa i Jego darów potrzebne jest spojrzenie wiary, wypływające z zażyłości ze Słowem Bożym, z życia sakramentalnego, z modlitwy zarówno osobistej jak i wspólnotowej, a przede wszystkim z praktykowania miłości, ponieważ tylko miłość pozwala na całkowite przylgnięcie do Jezusa całym sobą” .
Ks. Arcybiskup posłużył się dwoma obrazami: sceną Zwiastowania z filmu Zefirellego i osobistym świadectwem.
Na zakończenie Mszy Świętej, a przed rozesłaniem, Siostra Prowincjalna zawierzyła w uroczystym akcie nas, nasze życie Bogu:
„Z wdzięcznością w naszych sercach stajemy dzisiaj w tym miejscu.
W obecności Maryi dziękujemy Bogu za 100 lat naszej posługi i za dobro, które Bóg uczynił w nas
i przez nas na polskiej ziemi.
Maryjo, Ty nam pokazujesz jak żyć, by świadczyć o wierze. Pomagasz nam uświęcać naszą modlitwę
i pracę, towarzyszysz nam swoją matczyną delikatnością i troską.
My, siostry Franciszkanki Misjonarki Maryi, chcemy wraz z Tobą przeżywać nasz charyzmat
w postawie Ecce i Fiat, zawierzając nasze życie Bogu, by z pełną miłości gotowością, w wierze
i pokornej służbie, nieść Jezusa tam, gdzie jesteśmy posłane w służbie ewangelizacji i budowaniu Królestwa. Amen.”
Po Mszy Świętej nastąpiła ponad dwugodzinna przerwa w programie, dzięki czemu mogliśmy się ze sobą spotkać, porozmawiać, zjeść. Na tę okoliczność przybyło nas do Częstochowy ponad 130. Niesamowitą była możliwość spotkania sióstr z prawie całej naszej prowincji: przedstawicielek prawie wszystkich wspólnot w Polsce, sióstr z Niemiec, Słowenii, ale także z Włoch i przybyłych na ten czas do Polski misjonarek m.in. z Brazylii, Egiptu, Kongo. Towarzyszyło nam silne poczucie jedności we wspólnocie, którą tworzymy i ogromna radość, że możemy przeżywać razem ten ważny dla nas wszystkich czas.
Kolejnym punktem w programie uroczystości był Apel Jasnogórski, który odśpiewaliśmy o 21.00.
Ks. Krzysztof Napora podzielił się także rozważaniem o Maryi przychodzącej do nas przez karty Pisma Świętego. Modlił się również za nasze Zgromadzenie.
Dziesiątek różańca, który prowadzony był po Apelu przez siostry i naszych przyjaciół w różnych językach, pozwolił nam na krótką chwilę przenieść się z Maryją w różne części globu.
O 22.00 drzwi sanktuarium zostały zamknięte i rozpoczęło się czuwanie nocne, w którym wraz z nami uczestniczyli nasi przyjaciele i rodziny. Do Mszy Świętej trwaliśmy w skupieniu przed Najświętszym Sakramentem. Po adoracji w ciszy odmówiliśmy wspólnie różaniec.
O północy uczestniczyliśmy w niedzielnej Mszy Świętej, której przewodniczył ks. Krzysztof Napora SAC, a koncelebransami byli: ks. Kazimierz Szymczycha SVD i ks. Daniel Chudala (neoprezbiter, przyjaciel sióstr z Kietrza, który w czasie kwarantanny służył jako diakon w naszym DPS-ie. Ks. Daniel po Mszy Św. udzielił nam prymicyjnego błogosławieństwa).
Już po niej, trwając na czuwaniu u stóp Matki Bożej Jasnogórskiej w czasie nabożeństwa Maryjno – misyjnego przygotowanego przez s. Gosię Złotkiewicz, zgłębialiśmy drogę wiary Maryi, która wpisuje się w nasz charyzmat. Pomogły nam w tym krótkie rozważania z jej życia i cytaty zaczerpnięte z listów naszej byłej Siostry Generalnej Maury O’Connor.
Pomimo późnej pory (2.30 !) z ogromnym zainteresowaniem wysłuchałyśmy świadectw trzech sióstr misjonarek: s. Karoliny Krakowskiej (roczne doświadczenie misyjne na Sri Lance), s. Angeli Marici (Indonezyjka na misjach w Polsce) i s. Ilony Pszczółkowskiej (od dziesięciu lat na misjach w Brazylii).
Nasze czuwanie dobiegało końca. Budził się nowy dzień. Ten poprzedni przeszedł do historii. Stając u progu tego co nowe, nieznane, ale pełni ufności w to, że Pan nas nadal będzie prowadził, wspólnie odśpiewaliśmy jutrznię.
Czuwanie zakończyło się aktem zawierzenia Matce Bożej:
„Jasnogórska Pani, pozwoliłaś nam tej nocy trwać przed Tobą i z Tobą, składać nasze dziękczynienie i uwielbienie Bogu za naszą 100 -letnią obecność i posługę na polskiej ziemi. W swoim życiu stałaś się misjonarką, to Ty pierwsza zaniosłaś Jezusa do domu Elżbiety i Zachariasza. Jesteśmy dzisiaj w tym miejscu, by na nowo zawierzyć się Tobie jako Twoje duchowe córki.
My, siostry Franciszkanki Misjonarki Maryi, wraz z każdą siostrą Prowincji Europy Środkowej i Wschodniej oraz z całym Zgromadzeniem zawierzamy nasze życie Bogu, oddając je w służbie budowania Królestwa i ewangelizacji.
Maryjo, Matko Misji, zawierzamy Tobie nas samych, nasze siostry na wszystkich kontynentach, wszystkie Prowincje na drodze przemian, zachowaj nas w wierności charyzmatowi w postawie Ecce i Fiat, wypraszaj u Boga potrzebne łaski i dary, by nasza obecność, modlitwa i praca przynosiła obfite owoce w nas i w życiu tych do których jesteśmy posłane. Amen.”
s. Beata Stachowska, fmm
